Stichodactyla

Beschrijving van het Geslacht Stichodactyla

Het geslacht Stichodactyla werd voor het eerst beschreven door de Franse natuuronderzoeker Henri Milne-Edwards in 1857. Milne-Edwards was een vooraanstaand zoöloog en botanicus die veel heeft bijgedragen aan de classificatie van mariene organismen.

De naam Stichodactyla is afgeleid van het Grieks, waarbij “sticho” betekent “rij” of “lijn” en “dactyla” betekent “vingers”. Dit verwijst naar de gerangschikte tentakels van de zeeanemonen binnen dit geslacht, die vaak in duidelijke lijnen of rijen staan.

Grootste en Kleinste Soorten

– Grootste Soort: De grootste soort binnen dit geslacht is de Stichodactyla gigantea, die een diameter kan bereiken van ongeveer 80 centimeter.
– Kleinste Soort: De kleinste soort is de Stichodactyla tapetum, die een diameter heeft van ongeveer 5 tot 10 centimeter.

Kenmerken van het Geslacht Stichodactyla
Stichodactyla-soorten zijn zeeanemonen die zich onderscheiden door hun grote, platte schijven en korte, dichte tentakels. Ze hebben vaak een symbiotische relatie met Anemoonvissen, die bescherming zoeken tussen hun tentakels. In tegenstelling tot sommige andere geslachten binnen dezelfde familie, hebben Stichodactyla-soorten de neiging om zich stevig aan de ondergrond te hechten en zijn ze minder mobiel.

Aantal Geldige Soorten

Binnen het geslacht Stichodactyla zijn er momenteel zes geldige soorten erkend.

– Stichodactyla gigantea
– Stichodactyla haddoni
– Stichodactyla helianthus
– Stichodactyla mertensii
– Stichodactyla tapetum
– Stichodactyla variabilis

Deze beschrijving biedt een overzicht van het geslacht Stichodactyla, met aandacht voor hun unieke kenmerken en de variëteit aan soorten binnen het geslacht.