Mastacembelus

Het geslacht Mastacembelus omvat ruim 60 soorten en is daarmee het geslacht met de meeste soorten binnen de Mastacembelidae familie. In het Nederlands wordt deze familie ook wel Stekelalen genoemd. Dit omdat de rugvin duidelijk gescheiden rugstekels bevat. Deze stekels zijn voor de mens overigens geheel ongevaarlijk.

Etymologie

De naam Mastacembelus is afgeleid van de familienaam. De naam bestaat uit twee oud Griekse woorden. Mastax betekent ‘bijten’ of ‘mondvol’. Emballo betekent je ergens op werpen. Mastax heeft echter nog een tweede betekenis, namelijk snavel of bovenlip. Tesamen bekeken zou de naam dan kunnen betekenen ‘Jezelf ergens bijtend op werpen’ of ‘de bovenlip vooruit werpen’. Dat laatste kun je ze zien doen als ze met hun neus rondsnuffelen.

Herkomst

Mastacembelus zijn te vinden in Azië en in Afrika. In Afrika komen met zo’n 45 soorten de meeste voor. Hiervan is vooral het Tanganyikameer een plek waar veel soorten voorkomen. Het meer kent 15 soorten waarvan er 14 alleen in het Tanganyikameer voorkomen (endemisch).

Doorgaans bewonen ze de zoetwater rivieren en systemen. Ook in een aantal meren en zelfs in brakwater zijn een aantal soorten te vinden. Ze komen voor in gedeeltes waar de bodem relatief zacht is zodat ze zich in het substraat kunnen verbergen.

Uiterlijk

Mastacembelus lijken op Alen maar zijn in de verste verte niet gerelateerd aan de echte Alen. Je kunt Mastacembelus duidelijk onderscheiden van andere alen aan de neus. Deze is veel langer dan die van echte Alen. De neus heeft ook twee buisvormige neusgaten die uitsteken.

De kleinste soorten zijn Mastacembelus latens en Mastacembellus simba die niet groter worden dan zo’n zeven a acht centimeter. De langste is Mastacembelus erythrotaenia, deze soort kan een lengte van zo’n 100 centimeter bereiken.

De Mastacembelus soorten

Hieronder vind je de lijst met Mastacembelus soorten die we nog niet in de database hebben opgenomen. Daaronder, met foto, de soorten die we al wel hebben toegevoegd.