Julidochromis

Julidochromis is een geslacht van cichliden in de subfamilie Pseudocrenilabrinae en vallen binnen de familie Cichlidae. Ze komen oorspronkelijk uit het Tanganyikameer in Oostelijk Afrika. Dit geslacht bevat zes formeel beschreven soorten, sommigen hebben een aantal lokale varianten die nog een onduidelijke taxanomische status hebben. Verder taxanomisch onderzoek is nodig om te bepalen hoeveel soorten er verder nog zijn; ze zijn nauw gerelateerd aan Chalinochromis met twee soorten die soms binnen dit geslacht lijken te vallen en wellicht is dat ook correct. Hybridisatie zorgt ervoor dat pogingen om relaties te onderzoeken met moleculaire phylogenetische methoden moeilijk zijn.

Deze zijn relatief klein tot middelgroot (ongeveer 7 tot 15 centimeter) en hebben een gelige achtergrond kleur met zwarte lengte strepen of een schaakbord patroon.

SYSTEMATIEK

De verbanden en systematiek van de Julidochromis is moeilijk met zekerheid op te lossen. Chalinochromis is in essentie een vergelijkbare soort behalve wat kleine aanpassingen voor het eten van sponzen. In hun mtDNA zijn de Chalinochromis meer gerelateerd aan de Julidochromis Dickfeldi, de Julidochromis ornatus en de Julidochromis transcriptus – zeker met de laatste twee – dan aan enig ander levende vissoort; terwijl de Julidochromis marlieri en de Julidochromis regani nauwer verwant zijn aan de Telmatochromis. Wellicht dat het Julidochromis geslacht wel in tweeën gesplitst moet worden waarbij de Chalinochromis aan één lijn wordt gekoppeld. Daarnaast zijn er succesvolle hybridisaties geweest tussen een paar soorten Julidochromis mannen en Chalinochromis vrouwen (mannen geven doorgaans geen mtDNA door aan hun jongen), waarbij de jongen dichter bij de Telmatochromis kwamen. Een andere mogelijkheid is dat Julidochromis monphyletisch is en Chalinochromis zou moeten bevatten; in dit scenario zijn mannen van de voorgangers van de Julidochromis marlieri en Julidochromis regani gehybridiseerd met vrouwen van de voorganger van de Telmatochromis. De Julidochromis zijn slecht wetenschappelijk bestudeerd en er kunnen nog soorten bestaan die nog beschreven moeten worden.

ECOLOGIE EN VOORTPLANTING

Julidochromis soorten zijn biparentale substraat broeders die zich in het geheim voortplanten. Ze trekken zich terug in holen, kieren en spleten tussen de rotsen. Koppels zijn voornamelijk monogaam, hoewel de grootste mannen er soms een harem op na houden en de grootste vrouwen soms met meerdere mannen paren op verschillende nest plekken. Dit is zowel in het wild als in het aquarium opgetekend.

Als een koppel wordt opgebroken zal de grootste vis de kleinere uit het territorium verdrijven, waarbij die bij dit proces soms wordt afgemaakt. Bij sommige soorten in dit geslacht, zoals bijvoorbeeld bij de Julidochromis marlieri, zijn de vrouwen substantieel groter dan de mannen en een vrouwelijke Julidochromis kan vaak een man domineren die groter is dan zij zelf.

Julidochromis soorten hebben twee parings ritmes. Soms leggen ze elke vier tot zes weken een groot aantal eieren (tot een paar honderd). Andere keren leggen ze de eieren sequentieel, ze leggen dan elke paar dagen een klein aantal eieren. Sequentieel afzetten resulteert in nesten met jongen van verschillende leeftijden die in hetzelfde nest leven.

Ze geven er de voorkeur aan om hun eieren te leggen in grotten of andere kieren en spleten. Na het afzetten, verzorgen beiden ouders de eieren door ze schoon te houden van algen en door het bewaaieren van de eieren om ze van genoeg zuurstof te voorzien. Het grootste deel van de ouderlijke zorg wordt gedaan door de kleinste vis in het koppel, maar dit kan afhangen van het verschil in grootte binnen het koppel.

Een koppel broedende vissen moet hun nest beschermen tegen andere cichliden die hun nakomelingen proberen op te eten. Bekende indringers in het meer zijn Tropheus, Simochromis en Petrochromis.

JULIDOCHROMIS IN HET AQUARIUM

Julidochromis zijn klein blijvende dwerg cichliden die makkelijk zijn te kweken en verzorgen zolang je voldoet aan hun basis vereisten. Net als alle andere Tanganyika cichliden, kunnen ze het best worden gehouden in hard water met een ph van 8.5 tot 9 en een hardheid van 12 tot 14 kH. Houdt ze in een aquarium van minimaal 60 – 80 liter. Houdt ook slechts één Julidochromis soort in een aquarium omdat ze makelijk hybridiseren. Zoals hierboven beschreven kunnen ze ook met Chalinochromis en Telmatochromis hybridiseren waardoor je ook beter deze soorten in hetzelfde aquarium kunt vermijden.

Het aquarium zou ingericht moeten worden met rotsen om grotten en doorgangen te creeëren die dienen als bescherming; net als veel andere cichliden uit de Slenk Vallei hebben ze de neiging om territoriaal te zijn en ietwat agressief. Echter in het aquarium kan de Julidochromis wat schuw zijn en het gebruik van andere vissen als afleiding kan hun neiging om verstopt te blijven wat verminderen. Desondanks kunnen ze zoals veel Tanganyika cichliden wat agressief zijn. Houdt ze daarom ook niet samen met andere tropische vissen dan cichliden.

Zoals hierboven vermeld zijn Julidochromis monogame soorten, maar de koppels kunnen opbreken en de resulterende vijandigheden kunnen uitmonden in de dood van een van het stel, doorgaans de kleinste van het koppel. Als een koppel zich opsplitst in een aquarium is het beter om het paar uit elkaar te halen. Jongen kunnen bij de ouders blijven en zouden moeten worden gevoerd met proteïne rijk voer zoals vers uitgekomen artemia. Soms laten ze zien dat de ouders hun jongen door het aquarium heen begeleiden.

Julidochromis van Wikipedia is in licentie gegeven volgens een Creative Commons Naamsvermelding-GelijkDelen 4.0 Internationaal-licentie.