Harnasmeervallen

De Harnasmeerval is een goede bekende in vele zoetwateraquaria. Al bestaan er grote verschillen tussen de groepen meervallen. Sommige groepen, zoals de Pantsermeervallen uit Zuid-Amerika, lijken voor het aquarium gecreëerd te zijn. Terwijl andere, zoals de Afrikaanse meervallen o.a. uit het geslacht Synodontis, aanzienlijk minder populair zijn terwijl ik ze zelf altijd geweldig vind. Sommige Harnasmeerval soorten worden gehouden als algeneters. Andere gewoon omdat ze mooi zijn of als vuil opruimers. In het land van herkomst belanden de grotere meervallen helaas vooral op het bord van de bevolking, wat voor een aquarium-liefhebber toch moeilijk te begrijpen is, want het zijn zulke prachtige dieren.

Harnasmeervallen omvat de vissoorten uit de familie Loricariidae. De familie bevat momenteel zo’n 800 beschreven soorten in meer dan 90 geslachten en zes onderfamilies.

De bek

De bek van de Harnasmeerval is voorzien van een zuignap, waarmee deze vissen zich onder water aan hout en rotsen vasthechten. Zo leeft er in Suriname de Zuid-Amerikaanse Gevlekte Zeil meerval (Hypostomus ventromaculatus). Deze leven in de rivieren waar het water zowel traag als snel stroomt. Ze lijken over de oppervlakten van rotsen en stammen onder water te schuifelen, waarbij ze zich iedere keer met de zuignap vasthouden.

Veel Harnasmeervallen bereiken in de natuur forse afmetingen. Maar er zijn ook soorten die uitstekend geschikt zijn voor het aquarium. Doorgaans zijn het rustige bodemvissen, soms ook scholenvissen. Ze zijn niet agressief ten opzichte van andere soorten.

Dieet

Ze halen voedsel van de bodem weg. Dat bestaat vaak uit voedselresten en plantaardig voedsel, die door de overige vissen versmaad worden. Als zodanig zijn het uiterst nuttige vissen in het aquarium. Afhankelijk van de grootte van de vis is een aquarium vanaf 60 liter vaak al voldoende. Doordat ze het voedsel van de bodem opscharrelen, wordt de bovenlaag van de bodem omgewoeld, maar meestal worden de planten met rust gelaten. De meeste meervallen zijn alleseters. Levend voer wordt uiteraard graag geaccepteerd, maar ook alle droogvoer wordt gegeten. Voor een goede conditie is het echter wel van belang ten minste af en toe levend of diepvriesvoer te geven.

Ook is het van belang te bedenken dat lang niet alle soorten die lijken op de bekende algeneters Hypostomus plecostomus, ook algeneters zijn. Meervallen zoals Golden nugget pleco (Baryancistrus xanthellus) en de Zebra pleco (Hypancistrus zebra) hebben beslist dierlijk voedsel nodig. Overigens worden ook door de echte algeneters onder de meervallen, geen draadalg of blauwe algen gegeten.

Kweek van Harnasmeervallen

Bij de meeste soorten Harnasmeervallen worden de eieren in een holletje afgezet, meestal een klont met vrij grote eieren, maar dit gebeurt vaak ook tegen bladeren of zelfs tegen de aquariumruit. Er zijn zelfs meervallen die de eieren in de bek van muilbroedende cichliden afzetten, als waren het koekoeken zoals sommige Synodontis soorten. De eieren komen na enkele dagen uit en de jongen leven dan nog enkele dagen op de dooierzak.

Bij sommige soorten gaat de opfok van de jongen eenvoudig met dierlijk voedsel, bij anderen is groenvoer noodzakelijk. Als de jongen eenmaal de vier tot vijf centimeter hebben overschreden, dan lukt de verdere opfok doorgaans ook wel.

Het water

Veel soorten harnasmeervallen zijn typisch vissen van het zachtzure water, met een pH van 5 tot 7 en een hardheid van onder de 10. Temperaturen tussen 22 en 30 ° C . Veel soorten kunnen echter ook prima aan andere hogere pH en hardheid gewend worden, mits daarvoor de tijd genomen wordt. Vooral de veel gekweekte soorten zoals de Ancistrus en de Plecostomus zijn in dit opzicht vrij flexibel.

Belangrijk bij het houden van Harnasmeervallen is, dat er voldoende hout in het aquarium wordt geplaatst zodat deze dieren de vezels hier van af kunnen schrapen die ze nodig hebben voor hun spijsvertering.

Auteur en Copyright foto’s

Margie van der Heijden – Ons Natuurgenot Gouda