Naso

Het geslacht Naso werd voor het eerst beschreven door de Franse natuuronderzoeker Bernard Germain de Lacépède in 1801. Hij beschreef twee soorten in dit geslacht, Naso hexacanthus en Naso unicornis, die beide nog steeds worden erkend.

Dit zijn de 20 soorten die momenteel worden erkend in het geslacht Naso, alfabetisch gerangschikt:

1. Naso annulatus
2. Naso brachycentron
3. Naso brevirostris
4. Naso caesius
5. Naso caeruleacauda
6. Naso elegans
7. Naso fageni
8. Naso hexacanthus
9. Naso lituratus
10. Naso lopezi
11. Naso maculatus
12. Naso-mineur
13. Naso mcdadei
14. Naso multibarbatus
15. Neus reticulatus
16. Naso sororius
17. Naso thynnoïden
18. Naso-tongaan
19. Naso eenhoorn
20. Naso vlammenii

Het geslacht Naso, algemeen bekend als de Eenhoornvis, wordt gekenmerkt door zijn langwerpige, samengedrukte lichaam en kenmerkende eenhoornachtige projectie of hoorn op het voorhoofd van volwassen individuen. Deze hoorn wordt gevormd door de verlenging van het neusbeen en is afwezig of minder uitgesproken bij juvenielen of vrouwtjes.

Dieet

Eenhoornvissen, die behoren tot het geslacht Naso, zijn voornamelijk herbivoren, die zich voeden met algen en ander plantaardig materiaal. Ze gebruiken hun scherpe, snavelachtige monden om algen van rotsen en andere oppervlakken te schrapen, en kunnen ook afval en kleine ongewervelden consumeren.

Er is waargenomen dat sommige soorten eenhoornvissen overschakelen op een meer omnivoor dieet wanneer algen schaars of niet beschikbaar zijn. Ze kunnen zich bijvoorbeeld voeden met kleine schaaldieren, weekdieren of zelfs koraalpoliepen. Plantaardig materiaal vormt echter nog steeds het grootste deel van hun dieet.

Leefomgeving

Eenhoornvissen komen voor in tropische en subtropische wateren van de Indische en Stille Oceaan. Ze worden vaak aangetroffen in koraalriffen, rotsachtige gebieden en zeegrasvelden, meestal op diepten variërend van ondiep water tot ongeveer 50 meter (164 voet).

Verschillende soorten Eenhoornvissen hebben verschillende geografische spreidingen. Naso annulatus wordt bijvoorbeeld gevonden in de westelijke Stille Oceaan, van de Filippijnen tot Noord-Australië, terwijl Naso brachycentron wordt gevonden in de oostelijke Stille Oceaan, van Mexico tot Ecuador. Sommige soorten, zoals Naso caesius en Naso thynnoides, hebben een brede verspreiding in de Indo-Pacific.

Over het algemeen zijn eenhoornvissen een belangrijke en diverse groep vissen die een sleutelrol spelen bij het behoud van de gezondheid en biodiversiteit van ecosystemen van koraalriffen.

Waarschuwing

Eenhoornvissen hebben een scherpe, scalpelachtige ruggengraat aan weerszijden van hun staartbasis, net voor de staartvin. Deze stekels worden gebruikt als afweermechanisme tegen roofdieren en kunnen bij onzorgvuldige behandeling ernstige verwondingen bij mensen veroorzaken.

Als een mens in contact komt met het scalpel van een eenhoornvis, kan de ruggengraat de huid binnendringen en een pijnlijke en potentieel gevaarlijke wond veroorzaken. De wond kan geïnfecteerd raken en heeft mogelijk medische zorg nodig.

Daarom is het belangrijk om, als je snorkelt, duikt of een eenhoornvis hanteert, de staartbasis van de vis niet aan te raken of vast te pakken om letsel te voorkomen. Als u per ongeluk wordt gestoken door een scalpel van een eenhoornvis, zoek dan onmiddellijk medische hulp voor een juiste behandeling.