Zeepaardjes Kweken

Zeepaardjes planten zich regelmatig voort in huiskameraquaria. Zij vormen monogame paartjes. Het paringsritueel tussen zeepaardjes is een lang en omslachtig proces dat dagen kan duren. De kleuren van beide zeepaardjes worden tijdens de balts intensiever. De balts begint met het samen zij een zij zwemmen, met de staart houden zij elkaar vast. Zij draaien om elkaar heen als voorbode voor de paring. Dit vertoon van wederzijdse genegenheid staat bekend als de ochtenddans. Uiteindelijk zullen zij de paringsdans uitvoeren, dit kan tot wel 8 uur duren. Gedurende die dans zal het mannetje zijn buidel vullen met zeewater. De buidel zal uitzetten en zich openen, het vrouwtje ziet dan een aantrekkelijke leegte. Hierna laten zij hun houvast los en laten zich, snuit aan snuit, opwaarts drijven. Vaak draaien zij hierbij om elkaar heen. Het vrouwtje gebruikt haar legbuis om de eieren in de buidel bij het mannetje te leggen om daar bevrucht te worden. Het lichaam van het vrouwtje wordt slanker als zij haar eieren loslaat. Het lichaam van het mannetje zwelt daarentegen op als gevolg van de afgezette eieren. Beide zeepaardjes laten zich dan terug naar de bodem zakken waarna het vrouwtje weg zwemt. Wetenschappers zijn van mening dat dit gecompliceerde ritueel het koppel synchroniseert bij het afzetten en bevruchten van de eieren.

Uitbroeden in de buidel

De bevruchte eieren worden omgeven door een weefsel en nestelen zich in de buidel. De buidel regelt de zuurstoftoevoer naar de eieren en dient als broedkamer. het mannelijke lichaam produceert een hormoon genaamd prolactine. Dit hormoon wordt direct aan de buidel toegevoerd. Prolactine is hetzelfde hormoon dat bij zoogdieren de productie van moedermelk regelt. Prolactine verzorgt de aanmaak van voedsel voor de net uitgekomen zeepaardjes. de incubatietijd of zwangerschap duurt, afhankelijk van de soort, 2 tot 4 weken.

Het vrouwtje bezoekt het mannetje tijdens de dracht iedere ochtend. Zij houdt zijn staart vast en ze draaien samen minutenlang om het zeegras in hun biotoop. Daarna zwemt zij weer weg tot de volgende ochtend weer aanbreekt.

Vlak na de geboorte van de larven zal het lichaam van het mannetje een reeks spiercontracties ondergaan. Deze samentrekkingen zorgen ervoor dat de pasgeborenen uit de buidel geworpen worden. Gemiddeld worden 100 tot 200 jongen geboren. het aantal kan echter variëren van 5 tot 1500 afhankelijk van de soort. Normaal worden de jongen ‘s nachts geboren. ‘s Morgens is het mannetje dan klaar om de cyclus opnieuw te beginnen.

Hier zie je de spiercontracties van de man waarna de jongen uit de buidel worden geworpen:

Broedzorg

Zeepaardjes kennen geen broedzorg nadat de jongen uit de buidel gekomen zijn. Zij worden eenvoudig aan de stromingen van de oceaan overgelaten. Minder dan 5 van de 1000 geboren jonge zeepaardjes wordt in het wild volwassen. Dit lijkt een slechte kans maar is in realiteit een van de beste onder de zeewaterbewoners. Het feit dat de eieren in een beschermde omgeving, de buidel van het mannetje, kunnen blijven tot zij uitkomen is hier de belangrijkste factor. De meeste eieren van in de zee levende soorten worden eenvoudigweg achtergelaten en opgegeten door langs zwemmende vissen.