Halverwege april 2008 kreeg ik van Aqua Ferrytale de laatste 6 Chocolade Goerami’s die ze nog hadden. De visjes waren nog erg bleek maar toen ze een tijdje in mijn Juwel Rio rondzwommen werden het echte beauty’s. Ik bleef ze goed in de gaten houden, daar ik ze al eens eerder heb gehad en wist dat ze niet een van de makkelijkste vissen waren. Maar ze aten goed, maakten onderling ruzie etc. etc. Het ging dus goed!!!
Groot was mijn verbazing toen ik er een zag met een dikke bek. Ik wist al dat het muilbroeders waren, dat trok me juist zo aan bij dit visje. Jammer genoeg waren de eitjes korte tijd later weer weg. Maar 31 mei zag ik weer een vol bekkie!!! Denkende dat het ook weer zou verdwijnen heb ik enkele dagen later nog heerlijk in mijn bak zitten wroeten en een hoop planten eruit gehaald. Ik vond het niet eens erg als ze de eitjes zou inslikken of loslaten want het idee dat ze ruim 2 weken niet zou kunnen eten stond mij niet zo aan.
Na ruim 1 week had ze de eieren nog en begon ik wel een stille hoop te krijgen. Het eten dwarrelde door de bak maar mevrouw deed niet eens een poging wat naar binnen te krijgen. Het enige wat ze vaak deed was lucht happen en de eitjes laten rollen.
Dag 14 brak aan en ik zat zo vaak het kon met mijn neus voor de bak, maar niets dus!
Eindelijk!!! Op dag 16 zag ik ’s avonds iets drijven wat leek op een vuiltje. Het was een mini Chocolaatje!!!! Precies het evenbeeld van zijn ouders qua kleuren en ongeveer 1/2 centimeter lang. Diezelfde avond vond ik er nog één. Het kweeknetje stond al klaar en daar gingen ze dus in.
Elke dag vond ik een paar jonge visjes, maar ik heb nooit kunnen zien dat ze er eentje uitspuugde. Dit wilde ik wel graag zien, want de jongen schijnen echt gelanceerd te worden. Maar het kreng wachtte netjes tot ik weg was en lanceerde er weer een paar. Dit duurde tot vrijdag avond en tegen die tijd had ik er 49 uitgeschept!! Niet te geloven zoveel jonkies uit zo’n klein bekkie!!!!! En ze zijn zo cute!
Ondanks 3 weken niet eten is moeder ook weer helemaal top en weer goed op dreef. Ik zag haar ’s ochtends een mannetje uitdagen om te paren……..en ’s avonds was het al weer zo ver: Weer een bekkie vol!!! Ze was nog niet eens een weekje eivrij ?!? Ik hoop stiekem dat ze het niet volhoudt, zielig toch al weer 3 weken zonder eten.
Omdat het kweeknetje erg vies begon te worden heb ik de visjes overgeplaatst naar een drijvende broedtank. Van de 49 jonge Chocolade Goerami’s zijn er nog “maar” 31 over. Zelf heb ik er 2 verwijderd, de rest moet zijn opgegeten door slakken of soortgenoten. De grootste is al meer dan 1 centimeter en de kleinste een halve centimeter, maar ze verschillen ook in hoogte.
