Na een 30-tal jaren niet meer in de gelegenheid geweest te zijn om te kweken, had ik onlangs weer de kans en de mogelijkheden om na al die tijd opnieuw te beginnen. Uiteindelijk is het de bedoeling om met moeilijke soorten te kweken, maar eerst maar weer eens ervaring opdoe … hoe ging het ook alweer?!?
Ik heb een aantal zeer eenvoudige middelen gebruikt en een wat afwijkende aanpak, maar daarover zo meteen meer. Mijn bestand Sumatranen bevindt zich in een bak van 125 cm lang en ze zijn inmiddels ruim 2 jaar oud, met uitzondering van een jong mannetje dat spontaan in de bak geboren en groot geworden is. Bij Blokker heb ik een 2-tal plastic opbergboxen gekocht met ongeveer 40-50 liter inhoud (merk tontarelli). In de studeerkamer een lichtbalkje gemonteerd in een boekenrek, bakken erin en klaar. De bakken zijn met schoolbordenverf aan onderzijde, achterzijde en beide zijkanten geverfd.
Het afzetten
Allereerst een vrouwtje met een mannetje erin gedaan, maar al gauw bleek, dat het vrouwtje de man alle hoeken van de bak liet zien. De aanwezige beplanting (Salvinia, Vaantjesplant) bleek niet afdoende bescherming voor de arme man te bieden. Heb er daarna een flinke dot filterwatten in gedaan en dat was helaas geen goede zet. De beide vissen raakten er makkelijk verstrikt in. Gelukkig zijn er geen ongelukken gebeurd. Heb er nog diezelfde middag het jonge mannetje bij gezet en dat was een goede ingeving. Die ging meteen jagen achter het vrouwtje aan, maar ook achter de andere man aan. Blijkbaar hadden de sumatranen toch wel veel moeite met de overgang van de meterbak naar mijn toch redelijk ruim bemeten kweekbak (lengte 50 cm), want ze zwommen onrustig rond.
Ik heb toch besloten om rustig af te wachten en na 3 dagen begonnen ’s ochtends de paringen tussen het vrouwtje en het jonge mannetje. Ik heb ze ongeveer een half uur laten begaan en toen de paringen onderbroken en de vissen teruggezet in hun meterbak. Ik heb de paringen bewust onderbroken omdat ik geen behoefte had aan veel jongen.
De jonge Puntigrus tetrazona
Na enkele dagen zag ik de glassplinters aan de ruiten hangen en op de zesde dag zwommen ze vrij (30 mei 2010). Mijn artemia’s bleken al gauw te groot en dus moest ik teruggrijpen naar liquifry. Jonge sumatranen zijn niet zo gevoelig en dus leverde dat weinig problemen op. Ik schatte het nest op zo’n 25 stuks.
De groei zat er goed in en 1-2 maal per week ververste ik 10 liter water en hevelde de bodem af. Inmiddels had ik een legertje slakken in de bak gebracht die de voederresten en de eischalen van de artemia’s opruimden. Ook een klein binnenfiltertje erin gezet toen de jongen 1 week vrijzwommen. De jongen waren al snel aan artemia’s toe. Verder heb ik ook diverse malen gezeefd slootvoer toegevoegd. Ze lustten alles en groeiden goed.
Een paar dagen geleden (22 mei) vond ik de tijd rijp voor het overbrengen van het jongbroed naar een grotere bak. Wederom gaat het hier om een opbergbox, ditmaal lengte 71 en breedte 44 cm en een inhoud van 64 liter. Het bleek dat ik niet kan schatten want ik ving 90 jonge sumatranen uit mijn kweekbak!! Op het moment van schrijven (24 mei) zijn de grootste jongen ruim 5 mm groot en beginnen de rode kleuren in rugvin en borstvin zich te tonen.
