Geschiedenis
Lamprologus ocellatus “Golden” is een interessante en kleurrijke variant van de “standaard” Ocellatus. Het onderlichaam is metallic blauw en de rest van het lichaam en kop zijn metallic goud. De vinnen zijn doorschijnend geel met een effen geel/oranje rand.
Drie van deze vissen werden gekocht door een Amerikaanse kweker die ze probeerde te laten paaien. Na enkele maanden stelde de kweker vast dat hij drie mannetjes had. Vervolgens verwierf hij verschillende “Gold Capped” Ocellatus die uit hetzelfde deel van het meer kwamen als de “Golden” variëteit. De “Gold Capped” Ocellatus heeft dezelfde kleur als een “standaard” Ocellatus, behalve dat er wat geel boven de ogen zit. Een “Gold Capped” vrouwtje werd gekruist met het “Golden” mannetje. De nakomelingen waren allemaal “Golden”. Uit deze kruising heb ik zeven van de “Gouden” nakomelingen verkregen. Deze “Golden” vissen brachten voornamelijk “Golden” nakomelingen voort. Er waren er echter verschillende uit elke kweek die meer op de “standaard” Ocellatus leken. Ik begrijp dat de Duitsers onlangs de “Golden” Ocellatus op hun prijslijsten hebben gezet, maar ik heb nog nooit gehoord dat iemand in de VS ze vanuit Duitsland naar het de VS heeft gebracht.
Dieet- en waterwaardes
Mijn water komt uit een bron die chloor- en chlooraminevrij is. De pH is 7,0 en de hardheid is 6 DH. Hieraan voeg ik 1 eetl./19 liter Instant Ocean, 1 theelepel/38 liter Aquacichlid (een Aquatronics-product) en 1 theelepel/144 liter zuiveringszout toe. Hierdoor komt het water op een pH van 8,4 en een waterhardheid van 18 DH. Al mijn aquariums bevinden zich op een centraal systeem (misschien een onderwerp voor een toekomstig artikel) en de meeste aquariums hebben omgekeerde bodemfilters waarbij 1,3 cm tot 2,5cm dolomiet het filter bedekt. Ik doe elke week een waterverversing van 20%.
Mijn Ocellatus kregen ’s ochtends een zelfgemaakt mengsel en ’s avonds een standaard vlokkenvoer. Mijn zelfgemaakte mengsel lijkt erg op Ocean Nutrition’s Formula Two en het vlokkenvoer bestaat uit 1 deel Tetra Conditioning Flakes, 1 deel Shrimp Flakes en 1 deel Color Enhancer Plus Flakes (verkrijgbaar bij Wet Thumb Aquatics), allemaal door elkaar gemengd.
Kweek
Ik huisvestte mijn zeven Ocellatus in een kweekaquarium van 170 liter met een omgekeerd bodemfilter en bedekt met 2,5 cm silicazand van klasse 1. Andere bewoners van het aquarium waren onder meer 12 baby Lamprologus “Walteri”, zeven baby Opthalmotilapia ventralis en ongeveer 10 kleine borstelneus meervallen. De twee achterste hoeken van het aquarium hadden kweekholen met stukjes leisteen ertegenaan. De kweekholen waren bedoeld voor de meerval om zich in te verstoppen en om ook in te broeden. Vervolgens heb ik acht slakkenhuizen van verschillende variëteiten toegevoegd en elk had ongeveer een opening van 2,4 cm x 1,9 cm aan de onderkant van de schelp. De schelpen zijn speciaal voor de Ocellatus toegevoegd en verspreid over de voorkant en het midden van het aquarium. Nadat de Ocellatus aan het aquarium waren toegevoegd, pestten ze elkaar voortdurend, maar uiteindelijk claimden ze allemaal hun eigen schelp. Het was erg vermakelijk om naar deze vissen te kijken. Ze groeven een gat onder een schelp en het viel in het gat. Het was verbazingwekkend om te zien hoe deze kleine vissen deze schelpen heen en weer bewogen om ze precies goed te positioneren. Om een schelp te verplaatsen, pakten ze een rand in hun mond en klapperden vervolgens krachtig met hun staart om voldoende momentum te krijgen om de schelp naar de gewenste positie te bewegen. Zodra de schelp was “ingegraven” en op zijn plaats werd geduwd, bedekten ze de schelp met zand.
Soms leken deze vissen op legersoldaten: ze vulden de schelp met zand en groeven hem vervolgens zonder duidelijke reden weer uit. Toen ik op een dag de viskamer binnenliep, zag ik een holte in het zand, het leek op een vissennest. Ik dacht dat dit een teken kon zijn dat ze zich klaarmaakten om te kweken, ook al dacht ik dat ze alleen in schelpen kweekten. Bij nadere inspectie zag ik een stuk staart uit het zand steken. Je kunt waarschijnlijk wel raden wat mijn eerste gedachte was! Ik dacht dat ik verlies nummer één zag. Vooral omdat deze vissen elkaar voortdurend aanvielen. Maar wacht!! De staart bewoog en uit het zand kwam een zeer gezonde, levende vis tevoorschijn. Om er zeker van te zijn dat de vis in orde was, tikte ik op het glas en raad eens? De vis maakte een snelle sprong met zijn kop recht het zand in. Het was echt gaaf om dit te zien. Na een paar dagen herwon dit kleine visje zijn schelp en ik heb ze dit nooit meer zien doen.
Toen ik de zeven vissen kocht, waren ze allemaal iets minder dan 2,5 cm totale lengte. Na ongeveer twee tot drie maanden groeiden ze uit tot kweekgrootte (3,8 cm tot 1 4,5 cm) en het was relatief eenvoudig om de geslachten van elkaar te onderscheiden. De mannetjes waren merkbaar groter dan de vrouwtjes. Ik had wat leek op drie mannetjes en vier vrouwtjes. Nog een paar maanden gingen voorbij en de Ocellatus had nog niet gepaard of wat ook maar leek op het vormen van een koppel. De mannetjes leken vooral bezig te zijn met voortdurend met elkaar vechten. Geen van hen raakte gewond of beschadigd, maar ze pestten elkaar voortdurend. Om deze situatie te verlichten, heb ik een aquarium van 38 liter opgezet met een bodemfilter en 2,5 cm zand. Vervolgens heb ik een mannetje en drie vrouwtjes in dit aquarium gestopt, samen met vijf slakkenhuizen. Het mannetje zette één vrouwtje in een hoek van het aquarium en één in een schelp. Hij leek goed overweg te kunnen met het andere vrouwtje en ik zag af en toe het mannetje in dezelfde schelp gaan als het vrouwtje, soms gingen ze allebei samen in de schelp. Korte tijd nadat ik de twee vissen samen had gezien, zag ik het vrouwtje de buitenkant van de schelp bewaken. Het mannetje viel dat vrouwtje niet langer lastig. Volgens Konings (Tanganyika Cichlids, pp. 213) wordt de manier waarop Ocellatus-eieren worden bevrucht, doordat het mannetje sperma vrijgeeft zodra het vrouwtje zich uit de schelp begint terug te trekken. De waterverplaatsing, veroorzaakt door het vertrekkende vrouwtje, zuigt het sperma in de schelp en daardoor worden ze bevrucht. Ik had dit nog niet gezien, maar blijkbaar had het plaatsgevonden, want ongeveer drie weken na het opzetten van het 38 liter aquarium was ik een gelukkig man. Ik zag een paar babyvissen buiten een van de schelpen. Het duurde ongeveer drie dagen voordat de eieren uitkwamen en nog ongeveer zeven dagen voordat ze vrij konden zwemmen. Dit werd mij verteld door de kweker die het originele koppel had.
Het mannetje paarde uiteindelijk met een van de andere vrouwtjes en het derde vrouwtje was verdwenen. Ik nam aan dat was overleden, maar ik heb haar nooit gevonden. De drie overgebleven Ocellatus in de het 38 liter aquarium zijn nu zeer goed gesetteld. Elk van de drie heeft zijn eigen schelp en elk is behoorlijk kalm. Ze zitten feitelijk buiten hun schelp en beschermen het nageslacht binnenin. Het mannetje zal de vrouwtjes af en toe lastig vallen en dan met hen paren. Ik laat alle baby’s bij de ouders in het aquarium van 38 liter totdat ze ongeveer 1,25 cm groot zijn. Bij dit formaat komen ze vaker wel dan niet uit de schelp en is het heel gemakkelijk om ze uit een net te halen en in een apart aquarium te plaatsen. De baby’s krijgen ’s morgens pas uitgekomen artemia en ’s avonds fijn gewreven vlokvoer.
Als je besluit om te proberen de Lamprologus ocellatus te kweken, denk ik dat je het erg vermakelijk en lonend zult vinden.
Eerste publicatie: A Golden Oldie” from Wet Pet Gazette, Norwalk Aquarium Society, April 1991
Bron: Aquarticles (originele website niet meer beschikbaar)
Copyright images
John de Lange
