Pseudomugil cyanodorsalis – Neon Blauwoogje
Pseudomugil cyanodorsalis is een zeer kleurrijke sort en verdient beter dan in de volksmond ‘Blauwrug Blauwoogje’ genoemd te worden, zoals gesuggereerd door Gerald Allen. De bovenste helft van het lichaam van het mannetje is metallic blauw (gelijkend op de Neon Tetra) en besprenkeld met fijne korrelige melanoforen. De onderste helft van het lichaam van het mannetje is doorschijnend tot geelachtig wit.. Een enkele dunne donkere zijlijn loop van de basis van de borstvin tot de staartvin. De eerste rugvin is dooschijnen met een zwart-achtige buitenrand en een kleine geelachtige plek op de basis bij de laatste vinstraal. De verlengde voorste vinstralen en de buitenste rand van de tweede rugvi en de anaalvin zijn zwart. De rest van de vis is crème-achtig geel of wit. De staart en de borstvinnen zijn doorschijnend of iets gelig met zwarte buitenste randjes.
Het lichaam van het vrouwtje heeft een half doorschijnende zilvergrijze kleur met doorschijnende vinnen en een wit onderlijf. Maximum grootte si rond 3,5 cm. Pseudomugil cyanodorsalis waren aanvankelijk verkrijgbaar in de Australische hobby in 1982, maar hebben zich niet weten te handhaven. Een andere wildvang voor de aquaristiek vond in 1986 plaats en heden ten dage zijn ze wijd verbreid in de hobby over de gehele wereld..
Verspreiding en leefomgeving
Pseudomugil cyanodorsalis werd het eerst gevangen door Helen Larson (Northern Territory Museum) in 1981 bij Darwin. Een jaar later vond Gerald Allen (Western Australian Museum) ze in Crab Creek, 15 km ten oosten van Broome in Western Australia. In 1983 werden ze wetenschappelijk beschreven door Allen and Sarti. Ze zijn verzameld uit de buurt van Broom en Wyndham in noordelijk Western Australia. In het Northern Territory zijn ze gerapporteerd in stroomgebieden aan de kust rond Darwin en de Mary River. Ze zijn ook gevangen op Melville Island. In Queensland zijn ze verkregen uit de Norman River in de Golf van Carpentaria. Ze zijn waarschijnlijk wijd verbreid in in zoetwater-leefgebieden in riviermondingen en langs de kust, verspreid over noordelijk Australië en zuidelijk New Guinea. Pseudomugil cyanodorsalis zijn sympatrisch met Pseudomugil inconspicuus en ze zijn samen gevonden op ten minste één plek (Woods Inlet) nabij Darwin.
Pseudomugil cyanodorsalis zijn zouttolerant en verdragen een breed spectrum van ecologische omstandigheden. Hoewel ze meer gewoonlijk gevonden worden in kleine brakke kreken in mondingsgebieden, bewonen ze ook puur zoetwatergebieden, met name gedurende het natte seizoen. Gedurende het natte seizoen verdunt zoetwater dat in deze leefgebieden stroomt het water tot zoetwater. Het water varieert aldus van zout en brak tot zoet. Hun voorkeur voor hun leefgebied schijnt echter uit te gaan naar mangrove-omzoomde modderige brakwaterkreken, waar ze gewoonlijk in grote aantallen gevonden worden. Ze zijn gevonden in water met zeer hoge zoutconcentraties (28~40 ppt) en bij temperaturen van 22~39°C.
Auteur
Adrian R. Tappin – Home of the Rainbowfish
Vertaling
Copyright foto’s
Neil Armstrong
Gunther Schmida
Literatuur
Allen, G. R. en N. Sarti (1983). Pseudomugil cyanodorsalis, une nouvelle espèce de blue-eye (Melanotaeniidae) d’Australie nord-occidentale. Revue française d’Aquariologie 10(2): 47-50.
Allen, G.R. (1989). Freshwater fishes of Australia. T.F.H. Publications, Inc., Neptune City, New Jersey.
Allen G. R. (1995). Rainbowfishes in Nature and in the Aquarium. (Tetra-Verlag: Germany)
Allen, G.R., S.H. Midgley and M. Allen (2002). Field guide to the freshwater fishes of Australia. Western Australian Museum, Perth, Western Australia.
Fukada, M. (1998). Pseudomugil cyanodorsalis. ANGFA Bulletin 39:10-11.
Hansen, B. (1990). Pseudomugil cyanodorsalis. Fishes of Sahul 6(1): 249-252.
