Petrochromis fasciolatus
De naam Petrochromis is op te delen in twee delen: Petro afgeleid uit het Griekse woord Pete wat “rots” betekend als verwijzing naar de leefomgeving van deze familie. Chromis is afgeleid van Chroma wat “kleur” betekend en verwijst naar de vele kleuren van cichliden. Vrij vertaald staat er zoiets als Rotsvis. De soortnaam fasciolatus is afkomstig uit het Latijn en betekend “smalle strepen” als verwijzing naar de smalle verticale banden op de flanken van deze soort.
Beschrijving
Afhankelijk van de locatie kent de Petrochromis fasciolatus verschillende kleurvarianten. Vanaf Ikola hebben de mannen een rode streep boven de ogen. De variant van Nkondwe is wat meer geel van kleur. De Petrochromis fasciolatus onderscheid zich in lichaamsbouw door de ver vooruitstekende onderkaak. Hierdoor wijst de bek iets omhoog waar die van de andere Petrochromis soorten wat naar beneden wijst.
De mannen worden zo’n 12 tot 15 centimeter groot, de vrouwen blijven wat kleiner. Zoals de naam al aangeeft hebben ze op de flank meer dan 10 smalle verticale strepen. Over de kop lopen twee banden. De kaak is egaal van kleur.
Biotoop
Over het gehele meer kun je de Petrochromis fasciolatus vinden. Ze bewonen daar de gedeeltes van het meer die zijn bezaaid met rotsen in de overgangszones waar de Aufwuchs bedekt is met zand en detritus. Ze komen voornamelijk voor op dieptes tot zo’n 7 meter.
De mannen zijn zelden territoriaal. Als ze willen paaien verdedigen ze een tijdelijke paaiplaats in een van de dieper gelegen gedeeltes van hun biotoop op zo’n 10 tot 15 meter diepte.
Dieet
De Petrochromis fasciolatus is een echte algeneter. Met hun dikke vlezige lippen die bezaaid zijn met hele kleine tandjes die zijn voorzien van een driepuntige kroon schrapen ze de algen van de rotsen af. Soms scholen ze samen tot scholen van 40 tot 250 exemplaren om de territoria van grotere Petrochromis soorten in te vallen en daar de algen snel weg te eten. In veel gevallen zijn dit territoria van Variabilichromis moorii. Zou een Petrochromis fasciolatus in zijn eentje een poging wagen dan zou hij al snel worden verjaagd. In een grote groep echter overweldigen ze de verdedigers. Des te groter de groep is, des te vaker ze samenscholen en andere territoria overvallen.
Ze eten voornamelijk de kleinste algen en diatomeeën. Ze drukken hiervoor de lippen tegen de rotsen die zich vormen naar het oppervlak en sluiten de lippen. De tanden kammen hierdoor door de algenstrengen en de vis krijgt hierdoor de fijne algen en diatomeeën binnen. Deze Petrochomis soort is een minder gespecialiseerde algeneter dan de andere Petrochromis soorten, ze bezitten veel minder tandjes om door de algenstrengen te kammen. Dit compenseren ze door sneller en vaker in de Aufwuchs te happen. Doordat ze de overgangszones bewonen waar zich nog veel zand in de Aufwuchs bevindt krijgen ze ook veel zand mee naar binnen.
Algen zijn zeer moeilijk te verteren. Deze gespecialiseerde algeneter heeft dan ook een aangepast darmstelsel wat hem in staat stelt de algen goed te verteren. Hun darmstelsel heeft wel 10 keer de lengte van de vis zelf. Door deze specialisatie kunnen ze ander voedsel niet op de juiste manier verwerken. Geef ze daarom ook geen vleesachtig voedsel om ziektes te voorkomen. Geef ze in plaats daarvan een zeer hoogwaardig vegetarisch dieet.
Het Aquarium
Gezien de lengte van deze vis en zijn agressieve gedrag is het aan te raden ze te houden in een vrij groot aquarium. Richt het in met een veel zand en een paar grote rotswanden waar aufwuchs op kan groeien. Houdt ze in een groep waarbij je meer mannen dan vrouwen hebt om de onderlinge agressie te spreiden. Zorg ook voor afleiding in de vorm van andere Herbivore robuuste soorten zoals bijvoorbeeld een groep Tropheus.
Kweek van de Petrochromis fasciolatus
De Petrochromis fasciolatus is een maternale muilbroeder. De man maakt in het zand onder aan een rots een kuil. Hier lokt hij het vrouwtje naar toe om te paaien. De vrouw neemt de bevruchte eieren in haar muil en broed ze in haar muil uit. De houdt de jongen zo lang mogelijk vast. Na 4 tot 8 weken passen ze niet meer in haar muil en laat de jongen los.
Conclusie
De Petrochromis fasciolatus is een soort die de nodige aandacht vraagt voor zijn dieet, dit gecombineerd met de onderlinge agressie is het een vis die eigenlijk alleen gehouden zou moeten worden door ervaren Tanganyika aquarium houders.
Video
Auteur
John de Lange
Copyright foto’s
Sue – Suephoto.com (niet meer beschikbaar)
Bronnen
Fishbase.org
Tanganyika.nl
Algeneters uit het Tanganyikameer Tropheus- en Petrochromis-soorten – Ad Konings – Cichlidae 27-2 April 2001 blz 39-48
Group foraging by herbivorous cichlid fish, Petrochromis fasciolatus, in Lake Tanganyika – Masanori Kohda & Yasuhiro Takemon
