Neocaridina davidi – Vuurgarnaal
Neocaridina davidi is voor het eerst beschreven in 1904 door Bouvier.
Daarna is dezelfde soort nog twee keer beschreven. Door Kemp in 1918 als Neocaridina denticulata en door Liang in 2002 als Neocaridina heteropoda. Deze beide namen zijn nu tot synoniem benoemd van Neocaridina davidi.
Deze garnalen soort werd pas echt bij het grote publiek bekend nadat Uwe Werner ze beschreef in 1998 in het boek Shrimps, crayfishes and Crabs in the freshwater aquarium. Nu is de grootste aandacht wat gaan liggen maar de Vuurgarnaal blijft in al zijn facetten een zeer aantrekkelijke soort.
Beschrijving
De naam Vuurgarnaal wordt eigenlijk alleen gebruikt voor de rode variant van Neocaridina davidi. Deze kleurvariant is ontstaan door zeer selectief te kweken. Hierbij zijn de garnalen geselecteerd die meer rode chromatoforen hadden.
In het wild heeft deze garnaal een heel andere kleur die ook nog eens heel variabel is. Het lichaam in het wild is doorgaans redelijk doorzichtig. De kleur wordt dan bepaald door het vlees, bloed en spieren van de garnaal. Daarnaast bevat de huid van de garnaal kleur in het pantser.
Doordat de wilde garnaal zo variabel in kleur is, zijn alle ingrediënten aanwezig om verschillende kleuren te kweken. De korte levensduur en dus snelheid waarmee generaties elkaar opvolgen is het relatief makkelijk om kleurvarianten te kweken. Elke generatie kan bijvoorbeeld weer worden geselecteerd op gewenste kleur.
Verschillende kleuren kweekvarianten
In de handel is de Vuurgarnaal de meest voorkomende variant. Hierbij zijn de rode chromatoforen versterkt aanwezig. Deze worden ook wel erythroforen genoemd.
Naast de rode variant zijn er tegenwoordig ook kweekvarianten in andere kleuren:
- Geel – hierbij zijn de gele chromatoforen geselecteerd, deze worden xanthoforen genoemd.
- Blauw – Door de aanwezigheid van iridoforen wordt blauw licht gereflecteerd. Vaak is dit wat iridiserend. Bij sommige varianten is de kleur blauw zichtbaar door het ontbreken van melanoforen in combinatie met blauwig vlees.
- Groen – deze kleur komt naar voren door een combinatie van iridoforen en xantoforen. Iridoforen reflecteren blauw en xantoforen reflecteren geel. Deze twee kleuren vormen samen de kleur groen.
- Violet – hierbij zijn garnalen geselecteerd die voornamelijk iridoforen en erythroforen bevatten. Iridoforen reflecteren blauw kleuren en erythroforen reflecteren oranje wat samen violet vormt.
- Chocolade – hierbij zijn melaforen aanwezig met een donkerbruine tint. Iridoforen en xanthoforen geven het donkerbruin een andere tint.
- Zwart – Zwarte melanoforen zijn aanwezig in deze garnaal, of bruine melanoforen gecombineerd met blauw/blauwachtig vlees.
- Wit – Witte garnalen worden voornamelijk veroorzaakt door de afwezigheid van melanoforen.
- “Ghost” – “Ghost” garnalen hebben helemaal geen pigment, ze lijken daardoor transparant. Ze vallen nauwelijks op doordat een deel van de achtergrond kleur door het doorzichtige lichaam te zien is.
- Red Rili – Naast de varianten die één kleur hebben gekregen, zijn de kwekers er ook in geslaagd om een mengeling van rood en wit te creëren. De prijs van de garnaal is mede afhankelijk van de gradatie van zuiverheid. Een mooie manier om de prijs wat verder op te drijven.
- Sakura – Deze kweekvariant heeft naast de rode kleur op het lijf, ook rode poten. De Japans ogende naam is bedacht om de terminologie van de Koi karpers na te bootsen. Waarschijnlijk in de hoop dat de prijzen voor de Sakura Vuurgarnalen ook die kant op zouden gaan.
Geslachtsonderscheid bij Vuurgarnalen
Vuurgarnalen kunnen een lengte bereiken van zo’n 3 centimeter. Mits goed gehouden worden ze maximaal twee jaar oud. Het is dus raadzaam om op tijd te zorgen voor jonge vuurgarnaaltjes.
Verzorging
De Red Cherry Garnaal is al in kleine aquaria een dankbare zorgeling. Houdt daarbij als minimum een aquarium aan van zo’n 12 liter. Als bodembedekking zijn zand, fijne kiezels of bassaltsplinters geschikt. Als beplanting neemt men liever niet te groot bladerige en hoge soorten. Mossen, die men ook kan opbinden, zijn veel geschikter. Een mooi vertakte wortel geeft het juiste accent.
Het water mag een temperatuur hebben van zo’n 15 tot 26 °C, een pH van 6,5 tot 8 en een hardheid onder de 20° dGH.
Om drabbig water te voorkomen gebruikt men een motorfilter of een lucht aangedreven binnenfilter. Door de beweging van het water wordt gelijktijdig voor het benodigde zuurstofgehalte gezorgd. Bij hoge zuigkracht dienen de aanzuigmonden zo beveiligd te worden dat de kleine garnalen niet verdwijnen kunnen. In sommige regio´s dient men bij het verversen van het water aan het leidingwater een vloeibare waterverbeteraar toevoegen, om schadelijke zware metalen te binden.
Een goede belichting is zinvol. Enerzijds garandeert ze een flinke plantengroei, anderzijds worden de kleuren van de vuurgarnalen daardoor ook sterker.
Voer
In de natuur is Vuurgarnaal een alleseter; In het aquarium gaat de voorkeur uit naar het in de handel verkrijgbare speciaal voer voor garnalen, daarbij visvoer in vlokken-, granulaat- en censuur (het liefste met een plantaardig deel).
Dode bladeren, fijngestampte erwten en gekookte bladeren van spinazie of voederbiet worden eveneens graag gegeten.
Neocaridina heteropoda – Vuurgarnaal kweken
In een kleine groep Vuurgarnalen zouden nakomelingen binnen enkele weken geboren moeten worden, wanneer tenminste de overige levensomstandigheden juist zijn. De vrouwtjes van de Vuurgarnaal lijken sterker. Vooral wanneer ze onder het achterlijf eieren dragen, is deze veel duidelijker dan bij het mannetje. De jongen ontwikkelen zich in de zekere bescherming van het vrouwtje in ongeveer drie weken, hetgeen mede bepaald wordt door de watertemperatuur. De moeder ondersteunt hun start in het leven als zij bij de jonge garnalen voorzichtig de achterste schrijdpootjes van de zwempootjes verwijdert.
Een worp kan tot 50 jonge Vuurgarnalen omvatten. Zij hebben allereerst zeer fijn voer nodig (in de handel is speciaal fokvoer verkrijgbaar), maar naarmate zij groter worden gaan zij over op de gebruikelijke voeding. Geslachtsrijp zijn ze al in de derde levensmaand. Voor de gezondheid zijn wisselende temperaturen bevorderend.
Gezelschap
Vuurgarnalen kunnen met veel kleine vreedzame vissen samenleven. Ook enkele slakken kunnen geen kwaad. Een gemeenschappelijke houding met dwergkreeften van de Cambarellus familie dient te worden vermeden, daar deze kreeften de vuurgarnalen soms najagen. Kreeften van de Cherax familie gedragen zich volkomen onverschillig tegenover Vuurgarnalen. Hier is het samenleven in een naar evenredigheid groot aquarium geen probleem.
Bijzonderheid
Tips voor het juist inzetten van de Neocaridina heteropoda: De zakjes en/of plastic schalen minstens 30 minuten gesloten in het aquarium laten drijven, zodat de temperatuur zich kan aanpassen, daarna het zakje of schaaltje voorzichtig openen en de dieren met het water in een kleine emmer overdoen en langzaam ongeveer dezelfde hoeveelheid aquariumwater toevoegen, zodat de dieren langzaam aan de verschillende wateromstandigheden kunnen wennen. Na ongeveer 20 minuten brengt u de Vuurgarnalen voorzichtig uit de emmer over in het aquarium zonder het water uit de emmer.
Video
Auteur
Bianca
John de Lange
Copyright foto’s
