Mirolabrichthys tuka – Purper Vlagbaars
Mirolabrichthys tuka is in 1927 voor het eerst beschreven door Herre en Montalban. De purperen kleur van deze soort heeft hem ook zijn Nederlandse naam gegeven Purper Vlagbaars.
De geslachtsnaam Mirolabrichthys is opgebouwd uit drie oud Griekse woorden. Miro: afgeleid van het Oudgriekse woord “mirus“, wat “wonderbaarlijk” of “opmerkelijk” betekent. Labrichthys: een combinatie van “labrum“, wat “lip” betekent, en “ichthys“, wat “vis” betekent. Dus, Mirolabrichthys beschrijft letterlijk een “wonderbaarlijke lipvis”. De naam verwijst naar de opvallende, slurf-achtige, vlezige, puntige uitgroei aan de bovenkaak van de mannetjes van de soort Mirolabrichthys tuka. Deze unieke lipvorm is zo opmerkelijk dat het de naam van het hele geslacht heeft geïnspireerd.
De soortnaam tuka is afkomstig uit het Tagalog, een taal die gesproken wordt op de Filipijnen. In het Tagalog betekent tuka “snavel” of “bek”. Deze naam verwijst wederom naar de vlezige, puntige uitgroei op de bovenkaak van de mannetjes, die lijkt op een snavel of bek.
Synoniemen: Pseudanthias tuka, Anthias tuka, Mirolabrichthys tuka tuka.
Beschrijving
Mirolabrichthys tuka kan een totale lengte bereiken van zo’n 12 centimeter. Zowel de mannen als de mannen als de vrouwen zijn diep roze tot paars van kleur. Het verschil tussen de geslachten is wel duidelijk te zien aan de gele streep die bij de vrouwen over de rug loopt en die doorloopt tot in de randen van de staartvin. De keel van de man wordt geel, die van de vrouw blijft de lichaamskleur. Bij de man is achterop de rugvin een paarse vlek zichtbaar. De neus van deze soort loopt uit in een puntje en steekt wat uit tot voorbij de onderlip.
Vergelijkbare soorten zijn de Mirolabrichthys evansi en de Mirolabrichthys pascalus. De vrouwen van de M. evansi hebben een geheel geel gekleurde staart. De mannen van de M. pascalus hebben vlekken in de rugvin en bij de vrouwen ontbreekt de gele streep.
Zoals veel vissen in de Anthiadidae familie is de Purper Vlagbaars hermafrodiet. Alle dieren worden geboren als vrouw. Indien nodig voor de groep kunnen de grootste en sterkste vrouwtje langzaam veranderen in mannetjes.
Biotoop
Het leefgebied van de Purper Vlagbaars is redelijk uitgestrekt. Ze komen voor langs de Oostkust van Afrika, het zuiden van India en van de Zuid Chinese Zee tot de bovenste helft van Australië en wat verder naar het Oosten de Stille Oceaan op. Ze bewonen daar de bovenste rand van naar dieper water lopende en steile rif hellingen op dieptes van 10 tot 40 meter. Mirolabrichthys tuka komt veelvuldig voor in grote scholen.
Dieet
In het wild voedt de Mirolabrichthys tuka zich voornamelijk met plankton in de waterkolom. In het aquarium is het lastig om ze aan het eten te krijgen en te houden. Je kunt beginnen met het voeren van levende kleine kreeftachtigen zoals artemia en plankton. Bij aanschaf is het dus goed opletten of ze daar al eten of dat je ze in je eigen aquarium wil laten wennen. Om ze succesvol aan het eten te krijgen kun je ze ook combineren met andere Anthiassen die al wel eten. Op die manier zijn ze makkelijker over te wennen aan het voedsel wat ze hier krijgen. Zorg er wel voor dat het niet al te grote en sterke dieren zijn om te voorkomen dat ze de tuka’s verdrukken.
Mirolabrichthys tuka – Purper Vlagbaars in het Aquarium
Deze soort is zeer moeilijk te houden. De Purper Vlagbaars is een echte scholenvis die met minimaal 7 soortgenoten gehouden zou moeten worden. Een aquarium vanaf zo’n 150 centimeter is dan wel aan te raden. Zorg voor een inrichting met koralen waar de vissen tussen kunnen schuilen. De koralen zelf laten ze geheel met rust. Het aquarium moet voorzien zijn van flink wat stroming.
Vooral bij het introduceren van deze soort gaat het nog wel eens mis. Ze hebben absoluut perfecte waterwaardes nodig. Schommelingen in de waterwaardes geeft direct problemen met de gezondheid van de vissen.
Kweek van de Mirolabrichthys tuka – Purper Vlagbaars
Voor zover ik heb kunnen vinden is het nog niet gelukt om de Purper Vlagbaars in gevangenschap te kweken.
Video
Auteur
John de Lange
Copyright foto’s
Divemecressi
Bernard Dupont – CC BY-SA 2.0
Klaus Stiefel – CC BY-NC 2.0
Ron DeCloux
