Mirolabrichthys pascalus – Amethist Anthias
Mirolabrichthys pascalus is in 1927 voor het eerst beschreven door Jordan en Tanaka. In het Nederlands wordt hij ook wel Amethist Anthias genoemd.
De geslachtsnaam Mirolabrichthys is opgebouwd uit drie oud Griekse woorden. Miro: afgeleid van het Oudgriekse woord “mirus“, wat “wonderbaarlijk” of “opmerkelijk” betekent. Labrichthys: een combinatie van “labrum“, wat “lip” betekent, en “ichthys“, wat “vis” betekent. Dus, Mirolabrichthys beschrijft letterlijk een “wonderbaarlijke lipvis”. De naam verwijst naar de opvallende, slurf-achtige, vlezige, puntige uitgroei aan de bovenkaak van de mannetjes van de soort Mirolabrichthys tuka. Deze unieke lipvorm is zo opmerkelijk dat het de naam van het hele geslacht heeft geïnspireerd.
Er is geen uitleg gegeven voor de herkomst van de soortnaam.
Synoniemen: Entonanthias pascalus, Anthias pascalus, Pseudanthias pascalus, Mirolabrichthys tuka pascalus, Mikrolabrichthys pascalus, Pseudanthias pascalis, Pseudoanthias pascalus.
Beschrijving
De Amethist Anthias is roze tot paars van kleur. Hij lijkt sprekend op de Mirolabrichthys tuka maar er zijn een aantal verschillen. De mannen hebben in de rugvin wat kleinere vlekjes die bij de tuka een grote vlek vormen. De neus van de mannen loopt uit in een punt en de randen van de staartvin hebben lang uitlopende filamenten. De vrouwen zijn eveneens geheel roze/paars en krijgen geen gele streep. Door het grote verspreidingsgebied kent deze soort overigens wel wat variatie in kleur van de keel en de bijvoorbeeld de staart. Deze kan soms (deels) geel zijn.
Ze kunnen een totale lengte bereiken van zo’n 20 centimeter. Net als de andere Anthias soorten is de Mirolabrichthys pascalus hermafrodiet. Alle exemplaren worden geboren als vrouw. Als de groep dit nodig heeft of als de man wegvalt veranderd de grootste en sterkste vrouw binnen de groep in een man.
Biotoop
Het verspreidingsgebied van Mirolabrichthys pascalus loopt vanaf de Zuid Chinese Zee naar beneden naar het Groot Barrièrerif bij Australië en verder naar het oosten in de Stille Oceaan. Ze bewonen daar de buitenste randen van de koraalriffen, koraal bij grotten en bij hellingen naar dieper water. Ze leven daar op dieptes van zo’n 5 tot 60 meter.
Je kunt ze vinden in grote groepen, vaak ook in combinatie met andere Anthias soorten zoals Mirolabrichthys tuka. De grote groepen zijn zelf weer onderverdeeld in harems waarbij een man er meerdere vrouwen op na houdt.
Dieet
In het wild voedt de Amethist Anthias zich met copepoden (eenoogkreefjes), plankton, larven van schaaldieren en vissen eieren. In het aquarium kun je ze voeren met levend artemia, mysis, copepoden, dierlijk plankton etc. Mogelijk dat ze na een gewenningsperiode ook aan ander voer te wennen maar het blijft een moeilijke eter. Ook als de dieren goed eten blijft het een lastige vis om aan het eten te houden.
Het Aquarium
Het aquarium voor Mirolabrichthys pascalus moet worden ingericht als rif. Ze zijn absoluut reef safe. Het is echter wel een groepsvis die in een groep van minimaal acht exemplaren gehouden moet worden. Ze hebben dan ook een flink aquarium nodig vanaf zo’n 800 liter. Zorg voor veel stroming om de vissen sterk en gezond te houden.
De school bestaat doorgaans uit 1 man en meerdere vrouwen. Eigenlijk is een echte school in het aquarium niet mogelijk omdat een school bestaat uit meerdere harems. De meeste thuis aquariums zijn hiervoor niet groot genoeg.
Gezien het een lastige soort is om aan het eten te krijgen en houden is deze soort alleen aan te bevelen voor de gevorderde liefhebber.
Kweek van de Mirolabrichthys pascalus – Amethist Anthias
De kweek van de Amethist Anthias is voorzover bij mij bekend in het aquarium nog niet gelukt.
Video
Auteur
John de Lange
Copyright foto’s
