Hippocampus kuda – Geel Zeepaardje
Zeepaardjes zijn ondergebracht in het geslacht Hippocampus. De leden van dit geslacht horen bij de familie Syngnathidae (Straalvinnigen). Deze familie bevat meer dan 50 afzonderlijke soorten waaronder alle zeepaardjes en hun naaste verwanten de zeenaalden. Zeepaardjes worden gevonden in de ondiepe wateren in de tropische en gematigde streken over de hele wereld.
De naam Hippocampus werd voor het eerst gevonden in Griekse poëzie. Hippos betekend paard en campus betekend zeemonster. De oude Grieken en Romeinen geloofden dat zeepaardjes een geschenk waren van de god van de zee Poseidon/Neptune. Ondanks hun kwetsbaarheid werden zeepaardjes gezien als een symbool van kracht. In de Middellandse zee worden drie soorten zeepaardjes aangetroffen. Dit zijn: Hippocampus hippocampus of kortsnuitzeepaardje, Hippocampus brevirostris, en Hippocampus fuscus welke een migrant is afkomstig uit de Rode zee.
Veel Europeanen dachten dat deze op paarden gelijkende dieren de zielen van recent overleden zeelieden meedroegen, ze verzorgden een veilige passage naar de onderwereld en waakten over hen tot hun zielen hun bestemming bereikten. Uit onderzoek naar de fossielen van zeepaardjes bleek, dat zij al meer dan 13 miljoen jaar voorkomen op aarde. Wij zullen ons richten op de zeepaardjes in het algemeen en een soort in het bijzonder Hippocampus kuda ook bekend als het ‘Gele Zeepaardje’.
Herkomst
Het Gele Zeepaardje komt voor in de Indische en Stille Oceaan. Drieëntwintig landen hebben de aanwezigheid van Hippocampus kuda in hun wateren bevestigt. Hun leefgebied strekt zich uit van Australie in het zuiden tot China in het noorden. Zeepaardjes worden al eeuwen door Chinese kruidendokters verzameld vanwege hun veronderstelde geneeskrachtige eigenschappen. Ook in Indonesië en de Centrale Filippijnen worden door de inlanders zeepaardjes gebruikt in hun medicinale kruidenmengsels. Naar schatting worden jaarlijks 20 miljoen zeepaardjes gevangen ten behoeve van deze bloeiende industrie. Overbevissing heeft de populaties zeepaardjes tot op de rand van de status van Bedreigde diersoort gebracht. Het gele zeepaardje staat momenteel geregistreerd als kwetsbare soort in CITES (the Convention on International Trade in Endangered Species of Wild Fauna and Flora, ook bekend als het verdrag van Washington).
CITES heeft, sinds 2004, de import en export in dit deel van de wereld gereguleerd. Jammer genoeg worden de regels gesteld door dit verdrag niet erkend door Indonesië, Japan en Zuid-Korea. Zeepaardjes zijn beenvissen. Zij hebben geen schubben. Zij bezitten een dunne laag huid welke in ringen over een serie beenplaten loopt. Iedere soort heeft een specifiek aantal van deze ringen.
Zwemmen
Deze vissen zwemmen rechtop (verticaal), een eigenschap uniek voor zeepaardjes. Zij zijn slechte zwemmers die zich erg langzaam voortbewegen door het water. Zij bewegen zich voort door middel van snelle bewegingen van de rugvin. Ze manoeuvreren met behulp van de borstvinnen welke zich achter hun ogen bevinden. De staartvin ontbreekt. In plaats hiervan bezitten zij een grijpstaart welke zij om objecten heen slaan om zichzelf te verankeren.
Het aquarium
In het aquarium moeten zeepaardjes de mogelijkheid hebben zich aan objecten vast te houden. Koraal en kleine takken voldoen uitstekend. Dit zijn schuchtere dieren welke nooit samen met agressievere soorten gehuisvest moeten worden. Ze krijgen snel last van stress. Langdurige stressperiodes zullen hun immuunsysteem verzwakken en hen vatbaarder maken voor ziekten. Gobies en andere rustige vissen zijn geschikte aquariumgenoten. Zeepaardjes zijn van nature bodembewoners. Zij zijn vreedzaam tegenover schaaldieren en andere bodembewoners. Dit maakt hen de perfecte toevoeging voor een rifaquarium. Kudas behoren bij de grootse vertegenwoordigers van de Zeepaarden familie en worden bijna 30cm.
Beginnende aquarianen kunnen beter geen zeepaardjes proberen te houden. U zult alleen de onnodige dood van leden van een snel verdwijnende soort veroorzaken. Zeepaardjes zijn alleen aan te bevelen aan de meer ervaren zeewaterverslaafden.
Dieet
Alle zeepaardjes zijn carnivoren. Zij gebruiken hun snuit om zooplankton naar binnen te zuigen als voedselbron. Na de introductie in het aquarium kan het zijn dat de zeepaardjes alleen levend voer accepteren. Radardiertjes, mysis en artemia zouden hen kunnen overhalen te gaan eten. Met een beetje geduld kunnen zij gewend worden aan het eten van diepvriesvoer. Het zijn langzame eters en zouden niet moeten hoeven te vechten voor hun voedsel.
De afgelopen tientallen jaren is het in gevangenschap kweken van zeepaardjes steeds meer toegenomen. Het gele zeepaardje hoort bij de commercieel gefokte soorten. In gevangenschap gefokte zeepaardjes kunnen al gewend zijn aan dood voedsel. Over het algemeen zijn zij duurder als wildvang exemplaren. Maar u hebt dan wel een exemplaar dat niet uit zijn natuurlijke leefomgeving weggerukt is en in een aquarium opgesloten. Gefokte zeewater soorten hebben meer weerstand tegen ziekten en hebben een grotere overlevingskans. U hebt tevens geen medewerking verleend aan het verder verdwijnen van een al bedreigde soort.
Auteur
Exotic-Aquariums (Originele website niet meer online)
Vertaling: Fred Schonenberg
Copyright foto’s