Herichthys labridens
De Herichthys labridens is in 1903 beschreven door Pellegrin (toen nog als Heros labridens). De geslachtsnaam Herichthys is een verwijzing naar het nauw verwante geslacht Heros en het woord Ichthys wat vis betekend. Labridens is op te delen in twee Latijnse woorden: Labrum betekend “lip” en Dens betekend “tand”; een verwijzing naar de duidelijk zichtbare tanden in de bovenlip.
De wetenschappers zijn druk bezig met het in kaart brengen van de juiste families en hierdoor is deze soort in 2015 verplaatst naar de nieuw opgerichte familie Nosferatu. Eind 2015 hebben andere wetenschappers deze herindeling weer in twijfel getrokken en geen goede gronden gezien om de familie op te delen. De naam is vanaf dan ook weer Herichthys.
Beschrijving van de Herichthys labridens
Volwassen mannen van de Herichthys labridens kunnen een maximale totale lengte bereiken van zo’n 25 centimeter. De vrouwen blijven kleiner tot zo’n 15 centimeter. Het uiterlijk en de vorm van deze soort is deels afhankelijk van hun herkomst. Er is een duidelijk verschil tussen de vissen die afkomstig zijn uit de meren en bronnen en de vissen uit de rivieren.
De vissen uit de variant uit de rivieren is wat langgerekter van vorm en hebben een wat meer afgeronde kopprofiel. De variant uit de meren en bronnen hebben een hoger voorhoofd en verlengde snuit. Ze zijn ook wat hoger van bouw.
Het verschil tussen de mannen en de vrouwen is moeilijk te zien. De vrouwen zijn wat ronder in de buikpartij. Met wat oefening levert het bestuderen van de genitale papil een betere conclusie op wat betreft het onderscheiden van het geslacht. De geslachtspapil van de vrouw is wat ronder en korter en die van de man wat langgerekter.
Biotoop
Het verspreidingsgebied van de Herichthys labridens beperkt zich tot Mexico. Ze kunnen worden gevonden in zowel meren, meertjes en bronnen als riviertjes. De rivier bewonende vorm kan worden gevonden in het stroomgebied van de Rio Santa Maria en de Rio Verde.
De in de meren levende vorm kan worden gevonden in het stroomgebied van de Rio Panuco. De meren hebben doorgaans kraakhelder water. De Herichthys labridens bewoont daarin de bovenste 2 meter. In dit gebied leven ook de nauw verwante soorten Herichthys pantostictus, Herichthys sp. “white labridens” en Herichthys steindachneri.
De omgeving van de meren wordt getypeerd door moerassig gebied. De randen van de meren en waterlopen die de wateren met elkaar verbinden zijn begroeid met grassen en moerasplanten. De bodem van deze wateren zijn veelal bedekt met dikke lagen detritus. De bodem is dan ook bezaaid met grote aantallen slakken. In de meren en bronnen zul je dan ook geen rotsen of hout aantreffen.
Dieet
De kaken van de Herichthys labridens zijn zwaar en bevatten molensteenvormige (molariforme) tanden. Dit duidt er op dat deze soort zich in het wild voornamelijk voedt met slakken met een stevig slakkenhuis.
In het aquarium is het een alleseter (omnivoor) maar hij heeft wel de voorkeur voor dierlijk voer. Geef ze dus gevarieerd voer wat bestaat uit diepvries of levend voer, vlokken, granulaat waarbij plantaardige bestanddelen niet mogen ontbreken zoals spirulina vlokken.
Het Aquarium
Om het natuurlijke gedrag van de Herichthys labridens naar boven te halen is een voldoende groot aquarium nodig. Voor een koppel heb je toch wel minimaal een aquarium nodig van 150 centimeter lengte (zo’n 400) liter. Je kunt het aquarium inrichten met keien, (filter)zand en kienhout.
In hun natuurlijke omgeving groeien ook planten uit het geslacht Nymphaea, waterlelies maar ook Najas marina of Groot Nymfkruid in de ondiepe gedeeltes. Planten in het aquarium zullen het waarschijnlijk niet lang uithouden. De meeste planten zijn te zacht voor de sterke vissen. Alleen de meest taaie planten zoals Anubias zullen het mogelijk uithouden.
De aanbevolen temperatuur voor het aquarium is afhankelijk van de herkomst van de vissen. De rivier variant kan het beste gehouden worden op een temperatuur van 22 tot 28 graden. De variant uit de meren heeft een iets hogere temperatuur nodig van zo’n 25 tot 32 graden celsius.
Het opgroeien van de jongen
De Herichthys labridens zorgt heel goed voor de jongen. Beide ouders verdedigen het nest met jongen tegen rovers maar de man is hier het fanatiekst in. De jongen worden door de ouders “gevoerd” door het op laten dwarrelen van het zand. In de wolk met zand gaan de jongen op zoek naar minuscule voedsel deeltjes.
Je kunt de jongen na zo’n twee weken veilig verhuizen naar een eigen uitgroei aquarium. Houdt er wel rekening mee dat de jongen sneller groeien zolang ze bij hun ouders zijn. Door het constant op laten dwarrelen van het zand hebben ze continu de beschikking over kleine voedsel deeltjes. In een separaat aquarium zijn ze afhankelijk van wat de kweker ze voert.
Auteur
John de Lange
Copyright foto’s
Bronnen
Nvcweb
Fishbase
Herichthys labridens – Juan Michael Artigas – Cichlidae 35-6 december 2009
“Phylogeographic analysis of genus Herichthys (Perciformes: Cichlidae), with descriptions of Nosferatu new genus and H. tepehua n. sp
Response paper: Morphometric article by Mejía et al. 2015 alluding genera Herichthys and Nosferatu displays serious inconsistencies
