Corydoras duplicareus
Corydoras duplicareus is in 1995 officieel beschreven door Sands. Corydoras: van de oud-Griekse korus, hetgeen ‘helm’ betekent, en dora, wat ‘huid, huid van een dier’ betekent, hetgeen verwijst naar de rijen beenplaten op de flanken. Duplicareus: van het Latijnse duplicare ‘verdubbelen, vermenigvuldigen met twee’, verwijst naar de gelijkenis met de soortgenoot Corydoras adolfoi.
Verspreiding / herkomst
Brazilië, waar ze alleen zijn aangetroffen in een klein deel van het stroomgebied van de Boven-Negro.
Biotoop
Tropisch zoetwater, zowel snelstromend water met een zandig bodem als ook nog ongerepte zwartwater rivieren en gebieden van overstroomd bos waar het bijna stilstaande water donker gekleurd wordt door opgeloste organische stoffen.
Beschrijving
Corydoras duplicareus heeft een kleurenpatroon met een brede donkere (‘zwarte’) balk die over de rugzijde loopt, ook over het oog loopt een donkere balk, een ‘maskertje’.
Ze zijn qua uiterlijk enigszins te vergelijken met de verwante Corydoras adolfoi, deze heeft echter een minder brede donkere band langs de rug en de oranje kleurvlek in de nek is bij Corydoras duplicareus intenser. Corydoras duplicareus heeft verder kleine kartels aan de achterste rand van de borstvin welke bij Corydoras adolfoi ontbreken, maar dit verschil is met het blote oog bijna niet te zien.
De maximale totale lengte bedraagt circa 4 tot 5 centimeter
Sekseverschil
Is niet eenvoudig vast te stellen, maar vrouwen worden in het algemeen wat groter dan de mannetjes en seksueel volwassen vrouwtjes zijn duidelijk ronder en dikker dan mannen.
Verzorging
Op de bodem komt bij voorkeur fijn zand, terwijl ook goed afgerond grind een goed alternatief vormt, mits het nauwgezet schoon wordt gehouden. Die afronding van het grind is hierbij van groot belang omdat deze vissen bij het zoeken van voedsel op en in de bodem zich anders ernstig kunnen verwonden aan scherpe steentjes.
Er moeten voorts voldoende schuilmogelijkheden aanwezig zijn, zodat de vissen zich veilig voelen. (Kien)hout en gedroogde bladeren worden op prijs gesteld, ook omdat de laatste een rol kunnen spelen bij het ontstaan van nuttige bacteriekolonies. Deze micro-organismen bieden tevens een waardevolle bijkomende voedselbron voor eventueel nageslacht, terwijl de tannines en andere stoffen die vrijkomen door bij het langzaam verteren van de bladeren ook goed zijn voor het nabootsen van natuurlijke water-omstandigheden.
In het aquarium wordt het water voor hen op een temperatuur tussen 20 – 26° C gebracht, terwijl de pH ergens tussen 4,0 – 7,0 moet liggen.
Tenslotte is een gevarieerd dieet de beste garantie dat de vissen in optimale conditie blijven.
Dieet
Corydoras zijn alleseters en accepteren zowel droogvoer als kleine levende en diepvriesvoer (muggenlarven, tubifex enzovoorts). Hoewel ze als kleine stofzuigers voedsel van en uit de bodem halen, mag men er niet van uitgaan dat ze kunnen overleven op uitsluitend ‘restjes’ van andere bewoners van het aquarium.
Gedrag en verdraagzaamheid
Deze Pantsermeervallen zijn vreedzaam en sociaal, ze moeten daarom bij voorkeur worden gehouden in een schooltje van minimaal 4-6 exemplaren.
Kweek
Uit verslagen blijkt dat er al wel sprake is van succesvolle voortplanting in het aquarium (kweekbak), waarbij wordt vermeld dat de eieren afgezet worden op zowel de zandbodem als langs de waterlijn. Zie ook het kweekverslag van de Corydoras duplicareus.
Opmerkingen
De meeste Corydorassen beschikken over de mogelijkheid om naast de kieuwademhaling atmosferische lucht op te nemen en daar via hun darmen zuurstof uit te halen. Hierdoor kunnen ze goed overleven in zuurstofarme wateren. In het aquarium is te zien hoe ze af en toe naar de oppervlakte stijgen om een hap lucht te nemen.
De harde borstvin stekels kunnen als men de dieren niet voorzichtig in de hand neemt een behoorlijk pijnlijke steek toebrengen. Aangenomen wordt dat uitscheidingen van klieren bij die stekels als verdedigingsmechanisme mild giftig tot giftig zijn.
Video
Auteur
Menno van Veen
Copyright foto’s
Daragh Owens
