Callochromis melanostigma
De Callochromis melanostigma is in 1906 voor het eerst beschreven door Boulenger. De naam Callochromis afgeleid uit het Grieks. Kalos betekend mooi en chromis vis, samen maakt dat mooie vis. Uit het Grieks komt ook Melan wat zwart betekend en stigma betekend stempel of vlek wat waarschijnlijk verwijst naar de zwarte vlekken. Dit is ook het verschil met de Callochromis macrops.
In de loop der jaren zijn door her- en foutbeschrijvingen niet meer geldige synoniemen ontstaan. Een aantal daarvan zijn: Pelmatochromis melanostigma, Callochromis macrops melanostigma, Ectodus descampsii ornatipinnis.
Beschrijving
De mannen van de Callochromis melanostigma hebben een iriserende kleurstelling die alle kleuren van de regenboog kan laten zien. Zeker als ze klaar zijn om te gaan paren spatten de kleuren ervan af. Op het kieuwdeksel en in de rugvin vindt je de zwarte vlekken waar deze soort zijn naam aan te danken heeft. De mannen worden met hun maximale lengte van 15 centimeter wat groter dan de vrouwen die maximaal zo’n 10 centimeter lang kunnen worden. Er bestaan enkele geografische varianten die qua kleurstelling enigszins van elkaar verschillen.
In tegenstelling tot de mannen zijn de vrouwen vrij saai om te zien. Zij blijven een saai zilvergrijs.
In verhouding tot het lichaam heeft de Callochromis melanostigma vrij grote ogen. Meestal is dit een teken dat de soort op grote diepte voorkomt. Dit is echter niet het geval.
De mannen bezetten een territorium waarin ze een broedkuil graven. De vrouwen verzamelen zich in scholen die geen territorium bezetten. Muilbroedende vrouwtjes zonderen zich alleen of in kleine groepjes af.
De mannen zijn onderling zeer agressief. Tot 500 liter kun je 1 man samen houden met meerdere vrouwen (harem). In grote aquaria kun je het beste maximaal 2 mannen combineren met meerdere vrouwen. Omdat ze voornamelijk op de bodem foerageren kunnen ze niet makkelijk gecombineerd worden met andere bodem bewoners. De combinatie met Xenotilapia wordt afgeraden omdat deze wat zwakker zijn en niet op kunnen boksen tegen het geweld van de Callochromis.
Biotoop
De Callochromis melanostigma kan worden gevonden in het Noordelijk deel van het Tanganyika meer, ten noorden van het Ubwari schiereiland. Ze bewonen daar de zanderige bodems in de ondiepe gedeeltes van het meer, op minder dan 5 meter diepte. Hoewel ze boven de zandbodems leven, blijven ze nooit ver uit de buurt van beschutting biedende vegetatie of rotsen.
Dieet
In het wild voedt de Callochromis melanostigma zich met ongewervelden die hij uit het zand zeeft. Hiertoe nemen ze de hele dag door happen uit zand en zeven dit door hun kieuwen. In het aquarium kun je de Callochromis melanostigma voeden met muggenlarven, cyclops etc. Ook commercieel droogvoer wordt goed gegeten.
Het Aquarium
Het aquarium moet minimaal 150 centimeter lang zijn. Op de bodem gebruik je zand waar de Callochromis melanostigma op zoek kan naar voedsel en het zand door zijn kieuwen spoelt. Als je filterzand gebruikt dan zal het niet dichtslibben en heb je weinig onderhoud aan het zand. Richt het aquarium verder in met rotsen waartussen wat holen, kieren en spleten ontstaan. Hiertussen kunnen de vrouwen beschutting zoeken als de man wat al te veel aandacht aan ze gaat besteden.
Je kunt de Callochromis melanostigma met de meeste andere soorten combineren zolang het maar geen bodem bewonende soorten zijn.
Kweek van de Callochromis melanostigma
De man graaft een broedkuil in het zand. Doorgaans heeft deze een doorsnede van zo’n 20 centimeter. Bij het baltsen lokt de man de vrouw naar de broedkuil. De vrouw legt de eieren in de kuil en draait zich om en neemt de eieren in haar muil. De man heeft op zijn anaalvin eivlekken. Deze eivlekken veegt hij over het zand waar de vrouw naar hapt in de veronderstelling dat het eieren zijn. Op dat moment laat de man een beetje hom los waarmee de eieren in de muil van de vrouw worden bevrucht.
De vrouw broedt de eieren in haar muil uit waarna de jongen nog geruime tijd op hun eidooierzak teren. De vrouw houdt de eieren/jongen in totaal zo’n 3 weken in haar muil waarna ze als kleine visjes van 1,5 centimeter worden uitgespuugd. Vanaf dan moeten ze direct voor zichzelf zorgen. Een nest kan zo’n 20 tot 60 jongen bevatten, afhankelijk van de grootte en ervaring van de vrouw.
De jongen kun je grootbrengen met vers uitgekomen artemia, cyclops en fijn opkweekvoer (meestal poedervormig).
Video’s
Auteur
John de Lange
Copyright foto’s
Sue – Suephoto’s.com (niet meer beschikbaar)
Bronnen
Back to Nature Gids voor Tanganyika Cichliden – Ad Konings
NVCWeb.nl
Tanganyikacichlide.nl
Tanganyika.nl
