Een veel voorkomende mythe over het houden van vissen is dat generaties in gevangenschap hebben geleid tot visstammen die toleranter zijn voor temperatuur-, pH- en hardheidsschommelingen. Als de temperatuur, pH en hardheid in de kweekaquaria tot het uiterste zouden worden opgedreven , zodat slechts twee tot vier vissen van elke partij nakweek zouden overleven, en dit vele generaties lang zou worden volgehouden, zou dit proces goed kunnen werken. Dit wordt “selectie” of “selectief kweken” genoemd. Viskwekers doen NIET aan “selectief kweken” voor viscondities zoals pH.
Dit selectieproces is heel reëel voor planten zoals tamme rozen, die door selectie resistent worden gemaakt tegen blackspot. De zaailingrozen worden geënt met blackspot. Als twee op de duizend planten resistent zijn, kweken ze die planten. Dit proces gaat minstens enkele generaties door tot er een resistente roos is gekweekt.
Hoe zou selectief kweken werken bij het houden van vissen? Stel dat een discuskweker duizend babydiscus neemt en ze in water van 8,8 pH (zeer alkalisch) en 15 dGH (zeer hard) zet. Twee vissen overleven en worden gekweekt. In de volgende generatie overleven zes vissen en dit proces wordt herhaald tot 800 van de 1000 vissen overleven. Je zou dan een discus hebben die bestand is tegen hoge pH en hardheid. Geen enkele viskweker heeft dit gedaan!
De constante opmerking is dat vissen een tolerantie ontwikkelen voor het water waarin ze zijn opgegroeid, dus moet je het water waarin ze zijn opgegroeid dupliceren. De beste analogie die ik kan bedenken is: stel je een paar ijsberen voor in een dierentuin in Florida. Als ze zich voortplanten en welpen voortbrengen die opgroeien en meer welpen voortbrengen, is het dan echt zo dat de welpen de hitte van Florida zullen verdragen?
De meeste vissen zijn gewoon veel toleranter ten opzichte van pH- en hardheidsschommelingen dan hobbyisten lijken te willen toegeven. Dit geldt zowel voor aquariumvissen als voor in het wild gevangen vissen. Dus de mythe van “in gevangenschap gekweekt, zodat hij andere wateromstandigheden aankan” leeft voort.
Startpagina Aquariumscience
Bron: Aquariumscience.org – David Bogert
De auteur, David Bogert, is een gediplomeerd chemicus, iets wat alleen nuttig is in de secties over chemicaliën zoals conditioners en meststoffen. Hij heeft zo’n 43 patenten, grotendeels op het gebied van medische hulpmiddelen, wat alleen helpt bij sommige doe-het-zelf-ontwerpen. Maar hij heeft ook een groot deel van zijn leven als wetenschappelijk onderzoeker gewerkt aan literatuuronderzoek, gegevensanalyse, statistiek en een weinig begrepen vakgebied dat ‘ontwerp van experimenten’ wordt genoemd. Deze ervaring is zeer van toepassing op ALLE wetenschap over het houden van vissen. De auteur houdt al meer dan 54 jaar allerlei soorten aquaria en allerlei soorten vissen. Hij heeft momenteel tien grote en veel kleine aquaria. Maar merk op dat hij geen “expert” is in alle aspecten van het houden van aquaria. De ecologie van een aquarium is veel te complex voor iemand om een echte “expert” te zijn in alle verschillende aspecten. Men kan alleen in de tijdschriften en boeken zoeken naar relevant onderzoek in elk afzonderlijk onderwerp.
